Recensie van het concert in Klapcot Breda uit De Stem, door Willem Jongeneelen
De Snevo's: strak, leuk én spontaan
Maandag 28 april 2003 - Rock The Cashbah, een van de weinige hits van de punkformatie The Clash, knalt uit de boxen van 't Klapcot als de Snevo's het podium betreden. De DJ draait het nummer weg om de band vrij spel te geven. Bassist Theo Vogelaars vertelt dat dit bijna een doodzonde is voor zanger/gitarist Fred Kienhuis. Het verklaart veel over de wortels van deze heren.
De nieuwe band van bassist Theo Vogelaars, de Snevo's, maakt duidelijk dat er wel degelijk leven is na de Kecks.
(Foto Cor Viveen)
Vogelaars en Kienhuis, voor het eerst samen in een band, kennen hetzelfde beginpunt: de punk van eind jaren zeventig. En dan draai je The Clash niet weg. De in Haarlem geboren Kienhuis begon destijds in The World War Rockers (met inderdaad een hoog Clash-gehalte) om later furore te maken in The Jack of Hearts.
Vogelaars, oorspronkelijk afkomstig uit Roosendaal, was mede-oprichter van de Nederlandstalige punkband Tröckener Kecks en speelde destijds in voorprogramma's van onder meer The Undertones.
Echtscheiding
Nadat zanger Rick de Leeuw na 21 jaar die band opblies en verkoos om een BV te worden (bekende Vlaming die veelvuldig in praatprogramma's en quizzen opduikt), stortte de wereld van Vogelaars in. Het voelde als een echtscheiding, waarbij ze zijn kindje hadden afgepakt. Theo Vogelaars was de contactpersoon tussen band en publiek. Een jongen van het volk, tussen het volk.
Lang zat hij niet bij de pakken neer. Hij belde Kienhuis, met wie hij heel vroeger een oefenruimte deelde: "Ik heb een nieuw bandje, ze heten De Snevo's, jij bent de zanger en jij schrijft de liedjes. En o ja, je zingt in het Nederlands."
Kienhuis deed mee. "Als je hetzelfde beginpunt hebt, hoef je elkaar niet zoveel uit te leggen." Ook het feit dat er een twintig jaar jongere drummer in de band zit, debutant Paul Tromp, beschouwt hij als een voordeel. "Vers bloed houdt de geest jong." En het werkt.
De Snevo's (Snelle vogels) maken meteen duidelijk dat er wel degelijk leven na de Kecks is. Vogelaars neemt zijn karakteristieke houding aan: de benen breed uit elkaar, de rug gebogen, de vingerloze handschoenen in de aanslag. Zijn wielerkledij op het podium heeft hij afgezworen. Het deed mensen te veel aan de Ke cksherinneren. Dat wil hij niet. Vogelaars is opnieuw begonnen. Terug bij af. Maar hij laat nog wel zijn bas pompen en de band slingert er een stevige set nieuwe rockliedjes tegenaan.
Slechts een paar keer zakt het tempo en blijkt Kienhuis ook een prima popzanger. Met opvallend mooie teksten, zoals die over De Jan Gijzenkade, een herinnering aan zijn jeugd uit de tijd dat FC Haarlem nog Europees voetbal speelde. "Ja, ik ben al hééél oud", voegt hij eraan toe. Het merendeel van de net geen drie minuten rocksongs knalt en is snel. "Wat snel is, komt goed", zingt Kienhuis. Zo is het maar net.
De Snevo's zijn sympathieke muzikanten in hart en ziel. Strak, leuk en spontaan. Ze zijn er nog niet helemaal, maar wel al een flink eind op weg. Terecht dragen ze de afsluiter op aan het jubilerende Klapcot (36 jaar jong), dat dit soort 'beginnende' bands een podium verschaft. De titel van het lied "Evert Jan (het blijft een eikel)" moet niet persoonlijk opgevat worden. De song handelt over de eigenlijk best aardige nieuwe vriend van je ex. Het zal een van de vele mooie liedjes worden op de deze zomer op te nemen debuutplaat. Kijk ernaar uit.
Setlist:
|
